به گزارش علمدار بصیر: کارشناسان سیاسی و روابط بین‌الملل و بسیاری دیگر از نظریه‌پردازان غربی و منطقه، هنگامی که سخن از کشورهای دموکراتیک خاورمیانه به میان می‌آید، متفق‌القول از ترکیه به عنوان نماد دموکراسی در منطقه نام می‌برند که براساس اصول لیبرال دموکراسی، نظام آن دموکراتیک خوانده می‌شود.

البته در عین حال انتقادهایی هم به نظام سیاسی ترکیه تا کنون وارد شده است که همگی بخش «اسلامی» این کشور را هدف گرفته است تا اندک نشانه‌های باقی‌ مانده از اسلام در ساختار نظام سیاسی آن را حذف کنند.

پرده اول – اردوغان، رویای امپراطوری عثمانی و سرکوب

اردوغان و داود اوغلو که با اتکاء به حامیان غربی خود طی چند سال گذشته قصد ایفای نقش یک امپراطوری در منطقه در سر داشتند و به نیابت از آمریکا در مسائل منطقه‌ای ایفای نقش می‌کردند، امروز پس از دو سال تلاش برای سرنگونی نظام سوریه و شکست در جبهه خارج، گرفتار بحرانی داخلی نیز شده است که بسیاری آن را "بهار ترکی" نامیده‌اند که مستقیما شخص اردوغان و دولت وی را هدف گرفته است.

نظام دموکراتیک و مورد تمجید غرب در ترکیه، مخالفت با سیاست‌های اردوغان و اعتراضات اجتماعی را برنتابید و دست به سرکوب گسترده حرکت مردم در شهرهای مختلف این کشور زد.

تظاهرات در شهرهای مختلف در مخالفت با سیاست‌های اردوغان با خشونت پلیس همراه بود و پس از آن اعتصاب‌ سراسری در اعتراض به این خشونت، ترکیه را فرا گرفت و همچنان نیز ادامه دارد.

اردوغان نیز با فرار از پذیرش اشتباهاتش در سیاست‌‌های این کشور بخصوص در مورد مسئله سوریه، انگشت اتهام به سوی رسانه‌های خارجی و عواملی دیگر گرفت و تهدید کرد در صورت ادامه اعتراضات، با یک سخنرانی میلیون‌ها طرفدار خود را به خیابان‌ها خواهد آورد.

پرده دوم – ایران، انتخابات مهندسی شده، تقلب و فضای بسته سیاسی

همزمان با نزدیک شدن به زمان برگزاری انتخابات ایران، موج حملات، فضاسازی‌ها و تخریب‌ها در رسانه‌های بیگانه آغاز شد.

تحلیل‌ها و خبرها همگی منتهی به این گذاره واحد می‌شد که در شرایط کنونی امکان برگزاری انتخابات آزاد در ایران وجود ندارد و مردم ایران انگیزه کافی برای مشارکت در انتخابات را ندارند.

رسانه‌های فارسی‌زبان ضدانقلاب نیز صحبت از تحریم انتخابات کردند و نوای بی‌اعتمادی مردم به نظام را نواختند. میزگرد تشکیل دادند و از دلسردی و از مهندسی انتخابات و کاهش مشارکت و ... می‌گفتند.

تخریب کاندیدها نیز از دیگر برنامه‌هایی بود که این شبکه‌ها برای بدبین کردن مردم به نامزدها دنبال کردند. صداهای تقطیع شده و مونتاژ شده پخش کردند و هر نامزدی را به گروهی خاص نسبت دادند؛ یکی را به رهبری، یکی را به سپاه.

مناظرات نامزدها را نیز به اختلاف میان سران نظام تعبیر کردند و از این فرصت آزاد تبلیغاتی در رسانه‌ ملی، تفسیرهای دلخواه خود را به خورد مخاطب دادند.

تمام این تلاش‌ها تا روز 23 خرداد ماه ادامه یافت.

پرده سوم – ادامه سرکوب در ترکیه، آغاز فصلی نو در مردم‌سالاری دینی ایران

24 خرداد ماه /14 ژوئن – ترکیه:

یک خبرنگار در حالیکه از یک خودروی پلیس در میدان «تقسیم»استانبول عکس می‌گرفت مورد ضرب و شتم چندین پلیس ترکیه‌ای قرار گرفت. اعتراضات در میدان تقسیم استانبول و شهرهای دیگر ادامه یافت و اردوغان با اعلام هشدار نهایی به مخالفان تهدید کرد در صورت لزوم ارتش برای کنترل اوضاع وارد عمل خواهد شد.

اردوغان بار دیگر رسانه‌ها را به دخالت در ناآرامی‌ها متهم کرد

24 خرداد / ایران:

صف‌های طولانی و استقبال مردم از انتخابات موجب تمدید ساعت اخذ رای تا ساعت 22 و در تهران تا ساعت 23 از سوی وزارت کشور شد.

مشارکت بیش از 72 درصدی مردم، سکوت مرگباری بر رسانه‌هایی حاکم کرد که تا روز قبل صحبت از عدم مشارکت می‌کردند و انتخابات را به خیال خود تحریم کرده بودند.

25 خرداد / ایران:

وزارت کشور اعلام کرد حجت‌الاسلام حسن روحانی با اکثریت قاطع رئیس جمهور ایران شد.

هواداران رئیس جمهور منتخب و سایر مردم ایران تا نیمه‌های شب به جشن و شادمانی از این پیروزی بزرگ پرداختند و داغ تحریم انتخابات و سرد شدن فضای سیاسی کشور را بر دل دشمنان گذاشتند و حتی دشمنان را هم به تحسین و ارسال تبریک وادار کردند. البته بار دیگر سعی کردند این پیروزی ملت و رای اعتماد دوباره به نظام اسلامی را به نفع خود مصادره کنند...و همچنان نیز در تلاشند.

و اعتراضات در ترکیه و تهدیدات اردوغان نیز همچنان ادامه دارد.

منبع: مشرق